วลีที่ว่า "ใครอ่านสามก๊กจบสามรอบคบไม่ได้"
ถ้าเป็นความจริง ตนเองยิ่ง "คบไม่ได้"
เพราะวรรณกรรมจีนสามก๊กนั้น ตัวเองอ่านมาตั้งแต่วัยรุ่น
เริ่มจาก สามก๊กฉบับพระยาพระคลัง (หน) เป็นหนังสือที่มีความหนาพอสมควร
ภาษาแอบโบราณแต่ก็อ่านง่าย ไม่ได้อ่านจบง่ายในครั้งเดียว ทะยอยอ่าน เวลาว่างก็หยิบมาอ่านที เอาไว้แก้เบื่อในยามว่างเท่านั้น
หลังจากนั้นก็ได้อ่าน สามก๊กฉบับ เล่าชวนหัว (อาจารย์สุขสันต์ วิเวกเมธากร) เปิดหน้ากากขงเบ้ง เล่ม 1-3, ชำแหละกึ๋นเล่าปี่, ผ่าสมองโจโฉ, แหวะหัวใจซุนกวน, ล้วงคอสุมาอี้, เทิดศักดิ์ศรีจูล่ง และ ลอยเรือชม จิวยี่
อันนี้อ่านง่าย มีเสียดสีบ้าง ชวนให้คิดอยู่เหมือนกัน มีแง่มุมอื่นที่คิดไม่ถึง ก็ถือว่าสนุกดี
แล้วก็มีโอกาสได้อ่านสามก๊ก ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ซึ่งอ่านง่ายกว่า ฉบับของพระยาพระคลัง (หน)
ในขณะนั้นก็มีรายการโทรทัศน์ สามก๊ก ฉบับนักบริหาร ของ อ.เจริญ วรรธนะสิน ฉายเป็นตอน ๆ อธิบายสามก๊ก (1994) ในแง่มุมของนักบริหาร แต่ส่วนตัวไม่ได้สนใจแง่มุมนี้มากนักเพราะถือว่าตอนนั้นยังเด็ก และเป็นเรื่องไกลตัว ในส่วนที่เป็นหนังสือก็ไม่ได้อ่าน ไปร้านหนังสือได้แต่เปิดดูเพราะหลายเล่มและราคาแพง
ส่วนละครโทรทัศน์ก็ได้ดู สามก๊ก (1994) ที่ถือว่าคัดเลือกนักแสดงได้สมกับบทบาทดี ซีนที่ชอบคือ ขงเบ้งโต้วิวาทะกับปราชญ์กังตั๋ง ตอนสงครามลิ้น สนุกและคมคายดี ไม่ว่าเวอร์ชั่นไหนก็ทำได้ไม่ถึงเทียบเท่าเวอร์ชั่น 1994 นี้
แม้จะโดนปราชญ์กังตั๋งหลายคนรุม แต่ขงเบ้งก็โต้คารมได้ดีด้วยปัญญา คนที่มารุมวิพากษ์ด้วยเจตนาไม่ดี ย่อมพ่ายแพ้ต่อหลักการและเหตุผลที่ดี
ยังมีการสร้างภาพยนตร์เกี่ยวข้องกับสามก๊ก มากมายหลายเรื่อง ก็มีโอกาสได้ดูตลอดเพื่อความบันเทิง
สำหรับการฟังเป็นเสียงเพียงอย่างเดียวก็ได้ฟัง สามก๊ก ฉบับคนขายชาติ โดย เรื่องวิทยาคม ซึ่งเป็นสามก๊กฉบับที่ชอบที่สุด เพราะเรียบเรียงได้ดี สอดแทรกและเทียบเคียงกับสถานการณ์ทางการเมืองไทยช่วงหนึ่ง เปิดฟังไปเขียนการ์ตูนไป สมาธิอยู่กับการเขียนส่วนหูอยู่กับเรื่องราวในสามก๊ก จนได้มีโอกาสได้เขียนภาพประกอบหนังสือสามก๊ก ตอนโจโฉแตกทัพเรือ เรียบเรียงโดย เจ้าหยุ่น (สำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิคส์) ซึ่งออกมาหลังจาก ภาพยนตร์สามก๊กของ จอห์น วู ศึกผาแดง
ก็จำไม่ได้แล้วว่าอ่าน ดู ฟัง สามก๊ก ไปกี่รอบ กี่จบ นับไม่ถ้วน คบได้ไม่ได้ก็แล้วแต่จะคิด ในนิยายจีนมักจะมีเรื่องคุณธรรมน้ำมิตร แต่ในสามก๊กอยู่ในช่วงศึกสงคราม มีแต่กลยุทธ์ แผนการ เพื่อช่วงชิงชัยชนะในการศึก หาคุณธรรมได้ยาก
ที่พอจะหยิบยกมาได้บ้างก็เช่น กวนอูปล่อยโจโฉ ในศึกผาแดง เพื่อแทนคุณโจโฉที่เคยดูแลยามยากและยกม้าเซ็กเธาว์ให้ บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระชัดเจนดี
แม้แต่คำสาบานที่สวนดอกท้อ ก็ยึดถือต่อกันจนวาระสุดท้าย
การคบหากันก็สมควรมีเรื่องคุณธรรมน้ำมิตรด้วย เพราะเพียงแค่จะหาผู้คนเพื่อดื่มกินนั้นหาง่ายแต่จะหาผู้ที่ให้หัวจิตหัวใจด้วยความจริงใจนั้นหาได้ยาก
เราอาจจะค้นพบหัวใจของผู้คนได้ในยามยาก แยกมิตรและศัตรูได้ แต่กระนั้นแม้นไม่มีมิตรสักคน คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น