ความหมายของคำประพันธ์
ประพันธ์
หมายถึง แต่ง, เรียบเรียง, ร้อยกรอง, ผูกถ้อยคำข้อความเชิงวรรณคดี (ราชบัณฑิตยสถาน, 2542)
คำประพันธ์
หมายถึง ถ้อยคำที่เรียบเรียงกัน โดยมีข้อบังคับจำกัดคำ และวรรคตอนให้รับสัมผัสกันไพเราะ (เปลื้อง ณ นคร ในชุมนุมภาษาไทย คุรุสภา, 2518)
บทประพันธ์
หมายถึง เรื่องที่แต่งขึ้นเป็นร้อยแก้วหรือร้อยกรอง (ราชบัณฑิตยสถาน, 2542)
บทประพันธ์
หมายถึง เรื่องที่สร้างสรรค์ขึ้นจากความรู้สึกนึกคิดหรือจินตนาการของมนุษย์ (วาสนา บุญสม,2540)
จากความหมายดังกล่าว คำว่า ประพันธ์ จึงเกี่ยวข้องกับคำว่า ร้อยแก้ว และร้อยกรอง ซึ่งมีความหมายดังนี้
ร้อยแก้ว
หมายถึง ความเรียงที่สละสลวยไพเราะเหมาะเจาะด้วยเสียงและความหมาย (ราชบัณฑิตยสถาน, 2542)
ร้อยกรอง
หมายถึง คำประพันธ์, ถ้อยคำที่เรียบเรียงให้เป็นระเบียบตามบัญญัติแห่งฉันทลักษณ์ (ราชบัณฑิตยสถาน, 2542)
ร้อยกรอง
หมายถึง คำประพันธ์ที่เรียบเรียงให้เป็นระเบียบตามบัญญัติแห่งฉันทลักษณ์ (ข้อบังคับสำหรับแต่งประพันธ์) โดยเน้นจังหวะของเสียงซึ่งเกิดจากการกำหนดจำนวนพยางค์ (ในคำประพันธ์เรียกว่า คำ ) เป็นวรรค เป็นบาท หรือเป็นบท การสลับน้ำหนักของเสียงหนักเบา (เรียกว่า ครุลหุ)
การกำหนดเสียงโดยบังคับเสียงวรรณยุกต์ การผูกคำคล้องจอง เรียกว่าสัมผัส เป็นต้น (กระทรวงศึกษาธิการ, 2548)
คำว่า ร้อยกรอง นี้เทียบเป็นภาษาอังกฤษว่า Poetry หมายถึง คำประพันธ์ขั้นสูงที่เพ่งเล็งความถูกต้องทางฉันทลักษณ์และมีความไพเราะสละสลวยด้วยเสียง คำ และความหมาย
ถ้าเป็นร้อยกรองขั้นรองลงมา เทียบกับคำว่า Verse หมายถึง บทกลอนซึ่งมีความถูกต้องทางฉันทลักษณ์ แต่มีขนาดสั้นและอาจไม่สละสลวยนัก
คำประพันธ์ จึงหมายถึง ร้อยกรอง ซึ่งเป็นถ้อยคำที่แต่งขึ้นมาโดยมีถ้อยคำบังคับ ที่เรียกว่าฉันทลักษณ์ นั่นเอง
นอกจากนี้ ยังมีอีกหลายคำที่มีความหมายใกล้เคียงกัน ได้แก่ บทกานท์ กาพย์กลอน กวีนิพนธ์ กวีวัจน์ กลอน เป็นต้น
แต่ในที่นี้จะใช้คำว่า คำประพันธ์ เพื่อหมายถึง ร้อยกรอง หรือถ้อยคำที่เรียบเรียงให้เป็นระเบียบตามบัญญัติแห่งฉันทลักษณ์ และใช้คำว่า บทประพันธ์ เพื่อหมายถึง เรื่องที่แต่งขึ้นเป็นร้อยกรองเท่านั้น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น