เป็นรูปที่น่าจะถ่ายมาหลายปีแล้ว ในเวลาวาดรูปหรือเขียนการ์ตูนก็ต้องใช้เครื่องเขียนพวกนี้แหละ หนังสือหลายเล่มที่เคยตีพิมพ์ไปก็เกิดจากสิ่งเหล่านี้
สมัยนี้วาดในคอมฯ จนลืมไปว่าเขียนในกระดาษเป็นยังไง ลืมความสุขในการเข้าร้านเครื่องเขียน ค่อยๆ เลือกปากกา พู่กัน ฯลฯ ก็เป็นเพราะไม่ได้ใช้แล้ว
ส่วนใหญ่โดยส่วนตัวเวลาซื้อปากกาเคมีสำหรับวาดการ์ตูนมา มักจะใช้คุ้มมาก ถ้าหัวปากกาไม่เสีย หรือหมึกหมด จะไม่ทิ้ง ถ้าเป็นดินสอก็จะเอามาต่อกันจนมันเขียนไม่ได้แล้ว จึงจะทิ้ง
ปากกาบางยี่ห้อก็ทนเหลือเชื่อจะเป็น 10 ปี หมึกก็ยังเขียนได้อยู่ แต่สำหรับพู่กันถ้าเก็บไม่ดีก็จะเสียเร็ว
เห็นรูปนี้แล้วก็รู้สึกถึงร่องรอยของมัน ความเหนื่อยยาก ความเครียด ความกดดัน กว่าจะเป็นหนังสือได้แต่ละเล่ม ก็ได้แต่ขอบคุณ ถึงแม้จะเป็นแค่สิ่งของ เล็กๆ น้อยๆ
แต่ก็ทำให้เราไม่ลืม ว่าตัวเองเป็นใคร.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น