ในการเขียนการ์ตูน กระดาษที่ใช้ก็มึความสำคัญ ในสมัยก่อนนั้นนักเขียนการ์ตูนไทยจะใช้กระดาษหลากหลายตามความถนัดและกำลังทรัพย์ อาทิเช่น กระดาษ 100 ปอนด์ กระดาษอาร์ตการ์ด กระดาษถ่ายเอกสาร ฯลฯ
ความหนาของกระดาษ หนาบางก็ขึ้นอยู่กับอุปกรณ์ ปากกาและน้ำหมึกที่ใช้ กระดาษ 100 ปอนด์ขึ้นไปจะซึมซับหมึกได้ดี เส้นไม่แตก กระดาษอาร์ตการ์ดจะมีความมันและลื่นเขียนได้เร็วแต่หมึกจะแห้งช้า กระดาษถ่ายเอกสารถ้าแกรมน้อย เช่น 70 แกรม จะบาง กดปากกาแรงๆ อาจจะขาดได้ เหมาะสำหรับไว้ร่างภาพ (Sketch) มากกว่า ดังนั้นควรเลือกแกรมหนาๆ ไว้ดีกว่า
ขนาดของกระดาษนักเขียนการ์ตูนไทยจะใช้ขนาด A4 เป็นส่วนใหญ่ ต่างจากญี่ปุ่นที่จะใช้ขนาด B4 ซึ่งมันก็เกี่ยวกับขนาดของสแกนเนอร์ (Scanner) ซึ่งสแกนเนอร์ขนาด A4 หาง่ายราคาถูกกว่า A3 ในสมัยก่อน
ในการวาดจะเว้นจากขอบกระดาษเข้ามาประมาณ 1.5 - 2 เซนติเมตร ส่วนด้านที่อยู่ทางสันหนังสือจะเว้นเข้ามามากกว่า ทั้งนี้เพื่อเผื่อส่วนเข้าเล่ม อันที่จริงขนาดไม่ได้ตายตัวอยู่ที่นักเขียนจะตกลงกับฝ่ายอาร์ตของสำนักพิมพ์ด้วย ซึ่งแต่ละสำนักพิมพ์จะแตกต่างกัน
ในส่วนพื้นที่เขียนการ์ตูนก็แบ่งช่องตามต้องการ โดยช่องที่อยู่ระนาบเดียวกันจะเว้นระยะประมาณ 3 มิลลิเมตร ส่วนช่องด้านล่างถัดไปจะเว้นอยู่ประมาณ 1 เซนติเมตร
การอ่านแบบไทยก็จะอ่านแบบสากลคือจากซ้ายไปขวา ไม่เหมือนแบบญี่ปุ่นจะอ่านจากขวาไปซ้าย ดังนั้นการวางช่องก็ต้องจัดวางดีๆ ให้ผู้อ่าน อ่านแล้วรู้สึกว่าต่อเนื่อง อันนี้ก็เป็นทักษะของนักเขียนเอง
การวางช่องนักเขียนสามารถขยายช่องไปสุดกระดาษได้ ซึ่งนักเขียนต้องเข้าใจว่าส่วนขอบจะถูกตัดตกเข้ามาได้หลายมิลลิเมตร ต้องระวังไม่ให้ส่วนสำคัญไปอยู่ในพื้นที่ที่อาจถูกตัดตกได้ เช่นในส่วนของ บอลลูนช่องคำบรรยายควรอยู่ในส่วนพื้นที่ ที่เว้นไว้สำหรับเขียน ซึ่งส่วนที่เป็นช่องสำหรับตัดตกนั้นก็เพื่อบรรยากาศของเรื่อง เช่น ภาพเปิดเรื่องเป็นสถานที่ หรือเน้นจุดสนใจของเรื่อง ตามที่ผู้เขียนต้องการ
และต้องตกลงกำสำนักพิมพ์ด้วยว่ายินยอมให้เขียนตัดตกได้หรือไม่ บางแห่งอาจจะไม่อนุญาตให้มีส่วนตัดตกทางด้านสันหนังสือ
ทั้งนี้ทั้งนั้นในสมัยใหม่นั้นการเขียนการ์ตูนแทบจะเป็นดิจิตอล (digital) หมดแล้ว การตั้งหน้ากระดาษทำในคอมพิวเตอร์ ซึ่งรวดเร็วและแม่นยำกว่าสมัยก่อนมาก แทบจะไม่มีใครเขียนบนกระดาษแล้ว ซึ่งการจัดค่าหน้ากระดาษในส่วนนี้จะกล่าวถึงในโอกาสถัดไป.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น